Galego
Os cultivos de millo, trigo e avea, a diferenza das leguminosas como alfalfas, trevos e vezas, son máis ricos en carbohidratos solubles (CHOS) e teñen escasa resistencia (capacidade buffer) ao descenso de pH durante a fermentación da ensilaxe, permitindo mellores condicións para o crecemento das bacterias lácticas, aumentando o ácido láctico na concentración de ácidos graxos volátiles (AGV). Doutra banda, están as praderías de Raygrass ou as leguminosas con niveis de azucres solubles baixos e maiores niveis proteicos, sendo necesario recorrer a presecados ou á incorporación de aditivos específicos. Na gráfica seguinte podemos observar a maior dificultade para conseguir PH adecuados cando as humidades dos materiais son altas en silos de herba (en Galicia, campaña 2023. Fonte: LaboExpert De Heus).
Factores que afectan á solubilización da proteína na ensilaxe
A eficiencia de utilización da fracción nitroxenada é inferior na ensilaxe que na forraxe fresca debida principalmente á degradación que sofren as fraccións proteicas e enerxéticas do material.
Na forraxe fresca, o nitróxeno atópase entre un 75% e 90% como proteína, especialmente na primavera-verán. No proceso fermentativo, a proteína é hidrolizada (solubilizada) por acción de encimas propias do material, converténdose en nitróxeno non proteico (NNP); como consecuencia, o contido de proteína verdadeira redúcese nun 50%-60 % mesmo en forraxes ben ensiladas.
A taxa de solubilización duplícase cada 11ºC de incremento de temperatura; é máis alta a pH altos. A acción das proteasas é moi alta as primeiras dúas semanas de ensilaxe.
Como exemplo, o cadro mostra un material, con moi alta humidade, pH alto, alta degradación proteica e produción de ácido butírico:
Mantendo o criterio explicado en artigo anterior en consumo máximo por día e por animal non debería superar os 50 gr de ácido butírico. Alimentar ás vacas con máis de 50 gramos de acedo butírico pode reducir a inxesta de alimento, o que se traduce nunha menor produción de leite e unha peor eficiencia alimentaria. Informouse de que a alimentación prolongada pode retardar o aumento de peso e asociouse a un aumento da laminitis en vacas leiteiras lactantes.
Para este caso, e en función da materia seca, non debería consumir máis de 13 kg de materia fresca do material, xa que se corresponden con 2,5 kg Ms x 18,9 gr de butírico = 47,2 gr.
¿Que ocorrería nesta granxa se a base da planificación e o balance forraxeiro estivesen baseados no consumo de 20 kg deste material? A resposta é que o gandeiro debería saír a comprar forraxe para cubrir esa fochanca.
Xamais deberiamos utilizar este silo en vacas secas
A posibilidade de que “se non é bo doullo ás secas ou xatas” non é unha opción. O ácido butírico converterase químicamente en ácido beta-hidroxibutírico (BHBA), o que aumentará as posibilidades de que unha vaca seca sufra cetose unha vez parida e afectará á inxesta, obxectivo clave no período seco. (Consultar PRELACTO®) Os niveis de azucres adoitan estar directamente relacionados coa materia seca do material. A gráfica seguinte móstranos a relación entre a materia seca e os niveis de azucres para silos de herba (en Galicia, campaña 2023. Fonte: LaboExpert De Heus):
En silos ben fermentados, o nitróxeno está constituído principalmente por aminoácidos libres. Mentres tanto, naqueles mal conservados, os aminoácidos son degradados por microorganismos do xénero Clostridium, entre outros, producíndose elevadas concentracións de amidas, aminas e amoníaco.
Estratexias para minimizar a degradación proteica:
-Provocar unha rápida redución do pH da masa ensilado a través dunha boa achega de CHO non estruturais (azucres solubles e amidón).
-Eliminar rapidamente o aire. Isto vese favorecido por un menor tamaño de picado e por unha boa compactación. Investir en estruturas de almacenamento de silos é un investimento sempre rendible.
-Nalgúns casos, recoméndase o uso de aditivos como o ácido fórmico ou o ácido propiónico.
Tamén se reducen as perdas por proteólise ao aumentar o contido de materia seca do material para ensilar (presecados etc.)/ etc.).
-Microorganismos como L. Buchneri demostraron ser altamente efectivos na diminución da deterioración do material ensilado unha vez aberto e en contacto co aire.
-O uso de encimas específicas patentadas axuda a descompoñer as fibras vexetais e alimentar ás bacterias. Isto axuda a impulsar unha fermentación rápida e eficiente.
Chegamos ao final da nosa viaxe polos intrincados camiños da conservación de forraxes. Desde os fundamentos do silo ata as estratexias específicas para optimizar a preservación de nutrientes esenciais na forraxe, exploramos un vasto mundo de microorganismos, procesos e técnicas que moldean a nutrición animal.
Este artigo foi un percorrido exhaustivo polos piares que sustentan a produción gandeira, resaltando a importancia crucial de entender e dominar a conservación de forraxes para asegurar unha nutrición óptima do gando. Cada fase, cada especie vexetal, cada estratexia discutida, xoga un papel fundamental no ciclo da alimentación animal.
Esperamos que esta viaxe proporcionase coñecementos valiosos e claridade sobre a importancia da conservación de forraxes baseadas no noso sistema LaboExpert. Lembremos sempre que comprender estes procesos é esencial para lograr unha produción gandeira eficiente e sostible. Sigamos explorando e aprendendo para asegurar o benestar e a produtividade na nutrición animal!
A planificación das sementeiras, colleitas e proceso de ensilaxe deben estudarse con detemento. Consulte ao equipo técnico de De Heus para calcular o seu balance forraxeiro e dar soporte á súa estratexia forraxeira anual.
