O estudo amosa importantes diferencias entre Galicia e Cataluña, relacionadas co tamaño do rabaño, á hora de afrontar a prevención das enfermidadesNas ganderías galegas o labor levado a cabo polas Asociacións de Defensa Sanitaria (ADS) está a ser fundamental na prevención tanto de IBR como de BVD, porén as medidas de bioseguridade no día a día da granxa son aínda unha tarefa pendente e por mellorar en moitas delas. Nas ganderías de menor tamaño está a custar máis establecer estes parámetros de prevención, ó existir maior colaboración entre ganderías.
Os controis que realizan periodicamente as ADS sobre IBR e BVD está axudando a reducir a incidencia das enfermidades en GaliciaNeste sentido, o traballo que están a realizar as ADS en Galicia é fundamental para reducir o número de contaxios de ambas enfermidades. “Boa parte das granxas galegas están xa en ADS e estas asociacións encárganse de comprobar que tódolos animais que entran na gandería están libre de, entre outras infeccións, BVD e IBR. Ademais, os veterinarios das ADS teñen unha ampla experiencia no tratamento e detección destas enfermidades”, detalla Diéguez. Na actualidade, en Galicia o 56% das granxas atópanse adscritas a algunha ADS, o que contribúe a detectar e atallar antes estas infeccións. “É importante que aquelas granxas con perspectivas de futuro se adhiran á ADS polo control sanitario que se fai dos animais”, apunta o investigador.
É frecuente que nas granxas catalás as ADS non se encarguen de realizar un control sanitario dos animais que chegan á ganderíaPorén, tal e como comprobaron neste estudo, en Cataluña pese a contar tamén con ADS, estas entidades están centradas noutras tarefas e non adoitan realizar un control do gando sobre enfermidades como a diarrea vírica ou a rinotraqueíte infecciosa. “É habitual que non se testen os animais que chegan á granxa e non se realiza un control sanitario como o que en Galicia levan a cabo as ADS”, concreta Diéguez en base ás enquisas e ós controis realizados nas 34 ganderías catalás que participaron no estudo.
A Interprofesional do Porcino de Capa Branca (Interporc), acaba de presentar o selo de certificación Benestar Animal Certificado para avalar as boas prácticas, en materia de benestar animal e bioseguridad, no sector porcino.
Interporc aproveitou a súa participación no primeiro Congreso Nacional da Profesión Veterinaria, celebrado en Murcia, para mostrar en detalle esta nova certificación que ten un carácter global, xa que poderá ser utilizado por todas as granxas e industrias españolas.
“O selo responde ás novas esixencias do consumidor, que demanda cada vez máis, prácticas acordes co benestar dos animais e co coidado do medio ambiente”, destaca o Quintiliano Pérez Bonilla, presidente do Comité Científico de Benestar Animal de Interporc.
O selo xorde dos protocolos que conforman o Regulamento Técnico de Benestar Animal e Bioseguridad Interporc Animal Welfare Spain. “Estes protocolos que foron elaborados por profesionais gandeiros e industriais que coñecen ben a realidade e características do sector”, reivindica Pérez.
De feito, os procedementos foron avaliados, corrixidos e modificados polo Comité Científico de Benestar Animal, que integran o Instituto Nacional de Investigación e Tecnoloxía Agraria e Alimentaria (Inia), a Real Academia de Ciencias Veterinarias de España, o Consello Xeral de Veterinarios, a Asociación Nacional de Veterinarios de Porcino, o Colexio de Veterinarios de Murcia e Universidades como as de Murcia, Lleida, a Complutense e a Politécnica de Madrid ou a Universidade de Zaragoza.
Unha vez avaliados os protocolos, as empresas certificadoras tamén revisaron o regulamento e deron o seu visto e prace xa que ven posible certificar estas medidas en base a datos obxectivos, medibles e cuantificables.
A Interprofesional tamén presentou estes protocolos ás organizacións de protección e defensa dos animais, polo que “conta con tódalas garantías técnicas e co consenso necesario entre todos os axentes implicados no benestar animal”, conclúe Pérez.
"A bioseguridade é a forma barata de evitar as perdas por enfermidades nas granxas""A bioseguridade é un dos elementos fundamentais para que unha granxa sexa viable economicamente, xa que é unha forma barata de evitar as perdas por enfermidades", reivindica o investigador Gonzalo Fernández, do departamento de Patoloxía Animal, da Facultade de Veterinaria de Lugo. De feito, Fernández incide en que "a aparición de brotes de enfermidades nas granxas poden considerarse como un fallo de bioseguridade", ratifica. Así, o experto céntrase en 5 medidas para abordar a bioseguridade nas ganderías durante as visitas en base a un estudo realizado en granxas cunícolas coa colaboración de Cogal.
Detectaron contaminación en persoas que nin sequera manipularon animais e estiveron na granxa menos de 30 minutosO risco de contaxio de virus tampouco se reduce realmente aínda que se fagan visitas curtas. "Constatamos contaminación en persoal que realizou visitas de menos de media hora, sen nin sequera manipular aos animais. Contamináronse simplemente por camiñar pola granxa", detalla o patólogo.
No canto de calzas recomenda que as visitas usen botas que se desinfecten á entrada e saída da granxaUnha vez que as calzas rompen, os virus acumúlanse no espazo entre o calzado de traballo e a calza, o que aumenta a contaminación vírica. Ao non tratarse de superficies lisas as calzas sen certificación terminan rompéndose sempre e aquelas con certificación (o que implica maiores garantías e prezo) tamén rompen o 30% das veces, segundo comprobaron os expertos. "No canto de utilizar calzas, a nosa recomendación é empregar botas de goma", comenta o experto. Os visitantes deberán limpar e desinfectar as súas botas antes e despois da entrada á granxa. Outra posibilidade pasa por contar cun número suficiente de botas para que utilicen as visitas. -Cobertura do corpo. Para que as visitas poidan acceder ás granxas pode facilitárselle roupa de traballo da propia explotación ou monos desbotables. Do mesmo xeito que co calzado, debe haber roupa para todas as visitas e realizar unha desinfección e limpeza axeitada da vestimenta, ademais de contar cun vestiario no que cambiarse.
No salpicadeiro ou os mandos dos vehículos detectaron máis de 900.000 virus, mentres que, as rodas apenas están contaminadasCon todo, outras zonas do vehículo como a guanteira, as pancas de mandos así como os asentos ou o volante acumulan unha importante cantidade de virus, segundo os traballos de campo que realizaron en granxas. Chegaron a detectar entre 41.000 e 972.000 virus nestas partes internas do vehículo. En base a estes datos, outra das recomendacións claves é evitar introducir o vehículo na granxa e que se sitúe o máis afastado posible dos animais. Así, os expertos recomendan habilitar unha zona de aparcadoiro exclusivo para as visitas e que se deseñe un circuíto específico para aqueles vehículos que teñen que acceder ás instalacións, de maneira que se reduza ao mínimo o risco de contaxio. "Se non se pode evitar que o vehículo entre nas instalacións, é importante asegurar que desinfectase por completo, sobre todo se procede de granxas infectadas", apunta Fernández.