A Asociación Nacional de Fabricantes de Fertilizantes (ANFFE) acaba de cumprir 40 anos como entidade máis representativa do sector. Entrevistamos á súa secretaria xeral, Paloma Pérez, nun momento crucial para a industria dos fertilizantes, cunha nova lexislación europea que podería supor importantes limitacións á súa actividade ¿Que representatividade ostenta ANFFE dentro da industria de elaboración de fertilizantes en España? ANFFE representa aos principais produtores de fertilizantes e está constituída por 13 membros que supoñen aproximadamente o 90 por cen da produción española. A asociación inclúe a empresas con plantas de produción en España e a compañías que producen no estranxeiro, pero que teñen actividade comercial estable no noso país. Incro, empresa de enxeñaría dedicada ao deseño de plantas de fertilizantes e ao sector ambiental, é tamén membro da asociación. Os membros de ANFFE produciron o pasado ano no noso país un total de 4,4 millóns de toneladas de produto terminado. Do total de vendas de fertilizantes en España en 2017, que foron de 5 millóns de toneladas de produto, os membros de ANFFE venderon o 63 % (3,2 millóns de toneladas). Tras varios anos de continuo incremento das importacións de fertilizantes, en 2017 o 43% das vendas en España procedeu de fabricación nacional, mentres que o 57 por cen restante foi de produto importado.

“España importa o 57% dos fertilizantes”

Como evolucionan as vendas de fertilizantes en España con respecto a 2017 e como prevén finalizar o ano? Polo momento e segundo as nosas estimacións, as vendas até xuño do presente ano roldarían os 2,3 millóns de toneladas de produto e manteríanse lixeiramente por encima das do mesmo período de 2017. No que levamos de ano, as condicións meteorolóxicas foron máis benévolas que en 2016, hai máis auga embalsada e houbo unha boa colleita de cereais. De cara á campaña de sementeira de cereais de outono-inverno, que coincide cos últimos meses de ano, os agricultores deberán repor, sempre de forma racional, os nutrientes extraídos pola boa colleita habida. Os fertilizantes de sínteses representan unha parte importante dos gastos dos agricultores e gandeiros. Cal é a situación dos prezos? As organizacións agrarias consideran inxustificadas as subas que se anunciaron recentemente..... Hai que entender que os fertilizantes, cando se aplican de maneira racional, non supoñen un gasto senón un magnifico investimento, que xera unha alta rendibilidade nos produtores agrícolas. Tal e como trasladamos desde o sector varias veces, o mercado dos fertilizantes é global, competitivo e cíclico, no que do mesmo xeito que sucede cos cereais, os prezos finais son consecuencia da relación oferta/demanda a nivel internacional. Os prezos en España están aliñados cos prezos internacionais e son moi parecidos aos do resto de países europeos, que sofren as mesmas volatilidades.

 “Os prezos dos fertilizantes en España son moi parecidos aos do resto de países europeos”

É importante sinalar tamén que en 2017, tal como sinalouse anteriormente, o 57 por cen das vendas de fertilizantes no noso país procederon da importación, sendo o mercado español moi aberto e competitivo. Os compostos predominantes dos fertilizantes son o N, P e o K. Cal é a orixe de cada un destes macronutrientes? O nitróxeno (N) provén da atmosfera e constitúe aproximadamente o 78 por cen do aire que respiramos. Este nutriente, que non se atopa en forma mineral, é captado da atmosfera a través dun proceso similar ao que realizan as leguminosas, obténdose a partir del todos os fertilizantes nitroxenados. O fósforo (P) obtense das minas de roca fosfórica. Dita roca ten moi baixa solubilidade, polo que se debe transformar industrialmente para obter os fertilizantes fosfatados, que conteñan un fósforo soluble e asimilable polas plantas. O potasio (K) atópase en zonas que estiveron ocupadas por mares no pasado e obtense das minas de potasa. No proceso de fabricación de fertilizantes potásicos, os sales presentes na natureza extráense, móense e purifícanse, tamén co obxectivo de facilitar a súa asimilación polos cultivos. O nitróxeno como factor de crecemento proporciona plantas fortes e vigorosas, que adquiren unha cor verde intensa que se aprecia claramente. Pola súa banda, o fósforo favorece o desenvolvemento radicular e a maduración dos froitos, actuando como factor de precocidade, e o potasio aumenta a resistencia das plantas ao frío, a seca e as enfermidades, sendo considerado factor de calidade. Non resulta preocupante a dependencia externa, sobre todo do P e do K? Efectivamente, España mantén unha dependencia da subministración exterior de certas materias primas esenciais na produción de fertilizantes a base de nitróxeno e fósforo, como son o gas natural e a rocha fosfórica. Con todo, polo menos contamos na provincia de Barcelona con xacementos propios de potasa, como terceira materia prima básica do sector. En relación coa dependencia externa, queremos incidir na importancia de que no noso país pódese contar actualmente cunha industria propia, con gran prestixio no mercado internacional, que é capaz de ofrecer toda a gama de produtos que demanda a agricultura máis moderna e competitiva, e que permite aos agricultores estar menos expostos aos fortes vaivéns da demanda de fertilizantes do mercado internacional.

“Preocúpanos a posible limitación das reservas mundiais de roca fosfórica nun futuro”

Diversos expertos e institucións veñen alertando desde hai anos do esgotamento das reservas de roca fosfórica e do perigo que isto pode supor para a seguridade alimentaria. Comparten esta preocupación? Que medidas pódense pór en marcha para mellorar a eficiencia na utilización e a reciclaxe do fósforo? Efectivamente hai diferentes estimacións de varios organismos internacionais relativas a que a extracción mundial de roca fosfórica podería tocar teito mesmo en varias décadas, aínda que outros estudos tamén sinalan que podería haber suficiente roca durante polo menos 300 ou 400 anos máis. Este incremento das estimacións baséase, principalmente, en asignar a Marrocos unhas reservas de roca moito maiores que as fixadas por outros estudos realizados anteriormente. Evidentemente preocúpanos a posible limitación das reservas mundiais de roca fosfórica nun futuro. Neste sentido, a industria de fertilizantes leva moito tempo investigando e traballando no desenvolvemento de produtos relacionados coa reciclaxe de nutrientes, por exemplo na recuperación do fósforo de materias primas secundarias. ANFFE situouse en contra da postura do Parlamento Europeo sobre os límites de cadmio, un metal cuxo exceso nos chans pode supor un risco para a saúde pública, nos fertilizantes con fósforo. ¿En que xustifican a súa postura, non compartida por unha banda importante da opinión pública? ¿Que esperan das negociacións dentro da UE e da postura do goberno español? Tanto ANFFE, como a Asociación Europea de produtores de fertilizantes (Fertilizers Europe), consideran que os límites excesivamente baixos propostos polo Parlamento Europeo son absolutamente innecesarios, non están cientificamente xustificados e podería afectar de forma moi negativa aos fabricantes europeos de fertilizantes con fósforo (simples e complexos), xerando unha redución e encarecemento da oferta destes fertilizantes en Europa e unha maior dependencia do exterior. Os límites establecidos no resto do mundo para o cadmio nos fertilizantes con fósforo, baseados en análise de riscos, son moito maiores aos valores propostos pola Comisión e o Parlamento, os cales non responden a datos reais sobre o contido de cadmio nos solos da UE nin a estudos sobre a transferencia deste elemento desde o fertilizante á planta e posteriormente ao ser humano; están baseados unicamente en estimacións teóricas. Por conseguinte, a decisión que foi aprobada polo Parlamento Europeo, e que non é apoiada polo Consello, é claramente contraria aos intereses xerais da agricultura europea, que afrontaría maiores custos dos seus insumos e unha perda de competitividade fronte á produción agrícola doutras zonas xeográficas.

“Esperamos que se acaben fixando uns límites xustificados de cadmio nos fertilizantes”

ANFFE espera que nas negociacións a tres bandas entre o Consello, o Parlamento e a Comisión Europea se fixen uns límites ao cadmio que estean xustificados. Tamén confía en que a Administración española continúe a traballar co resto de Estados membros para poder acordar unha posición común que defenda a agricultura e o mantemento do sector español de fabricantes de fertilizantes. O contido de cadmio nos chans agrícolas españois é moi baixo e as condicións dos nosos solos non favorecen que este elemento pase aos alimentos, polo que a súa restrición nos fertilizantes, no caso do noso país, é aínda máis innecesaria. A directiva europea sobre economía circular no sector de fertilizantes aposta pola valorización de materias primas secundarias para reducir a dependencia europea de materias primas importadas, etc. Así, segundo datos da Comisión hoxe, apenas o 5% do material orgánico recíclase como abono, aínda que eses residuos poderían substituír até o 30% dos fertilizantes minerais. A UE importa máis de 6 millóns de toneladas de roca fosfatada ao ano, pero podería recuperar até 2 millóns de toneladas de fósforo de lodos de depuradora, residuos biodegradables, fariña de carne e ósos ou o esterco. Cal é a postura de ANFFE a respecto desta directiva? ANFFE está de acordo co novo enfoque da lexislación europea de fertilizantes, relativo á economía circular. Pero, doutra banda, a industria defende a utilización unicamente de produtos que sexan seguros, eficientes agronómicamente e cun contido de nutrientes adecuado. Na futura lexislación europea de fertilizantes deberá garantirse que os produtos que se acheguen aos chans agrícolas non teñan contaminantes e elementos patóxenos, para evitar que os materiais reciclados poidan presentar nun futuro un risco para a saúde ou o medioambiente e que leven ao campo a ser un depósito de residuos.

 “A nova lexislación europea sobre fertilizantes non debe converter o campo nun depósito de residuos”

Ademais, aínda que algúns materiais secundarios poden ter bastante fósforo, este nutriente deberá ser asimilable pola planta, é dicir, soluble. A lexislación debe evitar que se comercialicen produtos que, aínda tendo fósforo, este non sexa eficaz agronómicamente. Existe reticencia na industria de fertilizantes europea a diversificar as súas fontes de aprovisionamento? Non, sempre que ditas fontes permitan fornecer produtos que teñan un valor agronómico, con nutrientes en cantidades adecuadas e que sexan facilmente dispoñibles para as plantas. Os agricultores europeos deben poder dispor de fertilizantes efectivos e de calidade, tales como os que se viñeron comercializando durante moitos anos baixo o Regulamento 2003/2003. Gustaríanos facer fincapé en que os membros de ANFFE empregaron sempre as mellores tecnoloxías dispoñibles e os seus sistemas de produción son dos máis eficientes e menos contaminantes do mundo. Ademais, invisten permanentemente en I+D+i para desenvolver produtos cada vez máis eficaces e específicos, adaptados ás necesidades dos cultivos. Entre os seus proxectos inclúense os enfocados ao desenvolvemento de materias primas novas procedentes doutras industrias ou doutros procesos. Que outros retos de futuro afronta a industria de fertilizantes española? Na actualidade, á parte da futura lexislación europea de fertilizantes, o sector afronta unha serie de retos e incertezas que van determinar a nosa actividade e a da nosa agricultura, entre os que podemos destacar a futura PAC, os baixos prezos dos produtos agrícolas, as incidencias climatolóxicas ás que nos enfrontamos, a volatilidade de prezos da enerxía e a presión da importación de fertilizantes procedentes de países con producións ineficientes e menos respectuosas co medio ambiente. Por outra banda, a Comisión Europea impuxo novas reducións de Gases de Efecto Invernadoiro (GEIs) aos fabricantes de amoníaco e fertilizantes nitroxenados, até límites que non se poden lograr, posto que se opera hoxe xa a niveis próximos ao seu límite tecnolóxico, tendo en conta ademais que as plantas europeas son das máis eficientes do mundo na fabricación destes produtos. Algo máis que queirades engadir? Si, que as empresas de ANFFE continuarán a traballar para afrontar estes e outros retos: investindo en procesos de fabricación eficientes e non contaminantes; fabricando fertilizantes eficaces e seguros, adaptados a todas as técnicas agrícolas; asesorando ao agricultor no emprego dos fertilizantes máis adecuados á súa explotación e nos momentos e doses idóneas; empregando recursos e medios, tanto técnicos como económicos e humanos, para innovar e contribuír a dotar á agricultura española e europea da produtividade que necesita. ANFFE, pola súa banda, continuará realizando o seu traballo de apoio ás súas empresas para o logro destes obxectivos e para a defensa dunha agricultura produtiva sustentable.

O substrato universal é un material sólido e natural de base orgánica, deseñado para facilitar o desenvolvemento das raíces e achegando os nutrientes esenciais para o crecemento das plantas.

O Substrato Universal de Abonado Ecolóxico Ecocelta, certificado para utilizar en agricultura ecolóxica, elabórase a partir dun 45% de Compost Ecocelta, un 20% de Humus de Miñoca Ecocelta, un 30% de Turba de Sphagnum e un 5% de perlita. Dispón da Certificación Ecolóxica concedida por INTERECO e está elaborado integramente en Galicia.

O seu baixo contido en metais pesados clasifícao como substrato de clase A. Outra característica do substrato universal Ecocelta é que contén humus de miñoca Ecocelta que mellora a microbioloxía e as calidades físico-químicas do produto final.

Destacan as súas propiedades físicas como a porosidade, importante no equilibrio auga/aire, a súa densidade, que facilita a súa manexo en viveiros, a súa estrutura fibrilar, que asegura unha retención de auga óptima.

Ademais, o substrato abonado contén unha baixa salinidade e elevada capacidade de estabilización do pH. Aínda sendo un substrato totalmente natural, carece de sementes de malas herbas e patóxenos humanos e vexetais.

Contén Perlita expandida, útil nos semilleiros hortícolas, xa que favorece a aireación do terrón, aumentando o número de raíces. Tamén aumenta a resistencia a enfermidades.

Composición:

1) Humus de miñoca: O humus de miñoca de Ecocelta, con certificación ecolóxica, contén un alto valor agronómico para mellorar a estrutura dos solos e ademais unha excelente capacidade de humificación e un alto nivel de microbioloxía benéfica.

2) Osíxeno: A porosidade concedida polos elementos que compoñen o substrato facilita a aireación. O osixeno é un elemento imprescindible para que os microorganismos do solo poidan desenvolver óptimamente as súas actividades vitais.

3) Materia orgánica: O substrato de Ecocelta contén un 50 % de materia orgánica ( mo). A importancia deste elemento reside en que a súa descomposición por parte dos microorganismos ao longo do tempo libera aos poucos os nutrientes. É dicir, constitúe unha reserva ante a perda de nutrientes por lixiviación.

Beneficios agronómicos:

-Apto para agricultura ecolóxica.
-Amplo ámbito de aplicación.
-Mellora a eficacia do desenvolvemento das plantas.
-Favorece a circulación de aire, auga e nutrientes. (

1) Produto certificado para utilizar en agricultura ecolóxica segundo regulamentos (CE) 834/2007 e 889/2008

Máis información:

Departamento Técnico Comercial
M. 685 89 11 33/44
T. 986 64 54 87

http://ecocelta.com/es/3-productos

As asociacións ANFFE (Asociación Nacional de Fabricantes de Fertilizantes) e ACEFER (Asociación Comercial Española de Fertilizantes), cuxa representación agrupa aos fabricantes, comercializadores e distribuidores de fertilizantes a nivel nacional, elaboraron un novo póster dixital sobre a aplicación racional dos fertilizantes. Nel recóllese información práctica sobre os principios básicos da aplicación de fertilizantes, e inclúense as prácticas para seguir co fin de asegurar a aplicación adecuada dos fertilizantes, respondendo as preguntas: Que?, Canto?, Cando?, Como? e Onde?. O póster inclúe tamén información sobre as zonas vulnerables á contaminación por nitratos e sobre os códigos de boas prácticas agrarias do nitróxeno e da urea, elaborados por Fertilizers Europe. Xa son tres os pósteres elaborados conxuntamente por ambas as asociacións, sobre Almacenamento de Fertilizantes sólidos, Transporte por estrada de fertilizantes e Aplicación racional de fertilizantes, os cales están dispoñibles nas súas respectivas páxinas web. Ambas as asociacións consideran de suma importancia que os agricultores teñan sempre presentes as mensaxes recollidas no póster. En caso de imprimirse, o tamaño recomendado para poder visualizarse correctamente nos almacéns é de 100 cm x 70 cm.

Principais recomendacións:

Que? - Utilizar fertilizantes cunha boa calidade física e química. - Empregar os máis adecuados, en función das características químicas e físicas do solo e as esixencias nutritivas do cultivo. - Achegar os nutrientes (nitróxeno (N), fósforo (P2Ou5), potasio (K2Ou), etc.) de forma equilibrada para un óptimo rendemento do cultivo. - En fertirrigación, utilizar fertilizantes específicos para esta técnica (o N nítrico é o máis adecuado pola súa rápida absorción). Canto? - Determinar as doses de nutrientes que se deben achegar con fertilizantes minerais a partir da realización dun balance de entradas e saídas. - O balance considerará o contido en nutrientes do solo e a súa dispoñibilidade polo cultivo, os nutrientes que se achegan coa materia orgánica dispoñible na explotación, a incorporación ou non de restos de colleita, etc. - As necesidades calcularanse tendo en conta as extraccións da colleita segundo os rendementos esperados. - Calcular o óptimo económico para maximizar a rendibilidade económica dos fertilizantes en función do seu valor e do da colleita. Cando? - Incorporalos na época idónea, de acordo coa dispoñibilidade dos nutrientes e o momento de maior necesidade do cultivo. - Fraccionar a súa aplicación sempre que sexa posible, especialmente nos fertilizantes nitroxenados. - En rega por goteo, aplicar de forma continua os fertilizantes, axustándoos ás necesidades da planta Como? - Utilizar as técnicas de aplicación que permitan unha dosificación o máis homoxénea e precisa posible . - Revisar a calibración das abonadoras, cando se utilicen, en función das especificacións do seu fabricante. - Manter en bo estado os equipos de aplicación para optimizar a distribución. - En regadío aplicalos, sempre que sexa posible, na auga de rega. Onde? - Aplicar os nutrientes próximos ás raíces absorbentes, tendo en conta a súa mobilidade no solo (O P2O5 e o K2O son moito menos móbiles que o N). - Enterrar os fertilizantes sempre que o cultivo permítao. E ademais....: -Planificar de forma adecuada a fertilización da explotación, tendo en conta todos os factores e os medios dispoñibles. - Realizar análise de solo, auga e vexetais, para determinar a cantidade óptima de nutrientes a aplicar. - Ter en conta a rotación de cultivos da explotación á hora de definir o abonado. - Manter a máxima cobertura vexetal do chan ao longo do ano, para conservar a fertilidade do mesmo (cultivos cuberta, mantemento de restrollos, etc.) - Practicar un laboreo adecuado, seguindo as curvas de nivel en terreos con pendente, para evitar a posible perda de nutrientes.

Descarga aquí o póster dixital sobre aplicación racional de fertilizantes

Realizar unha análise do solo cada entre 3 e 5 anos é unha recomendación básica para realizar un correcto abonado e detectar os excesos ou carencias tanto de macronutrientes como de micronutrientes. Este paso previo é imprescindible para realizar posteriormente un abonado racional que cubra as necesidades dos cultivos, evitando así contaminación ao medioambiente e sobrecustos innecesarios en fertilizantes. Sen embargo, ningunha análise ofrece información válida se a toma de mostras nas parcelas non foi coidadosamente realizada. Neste sentido, a Estación Fitopatolóxica do Areeiro, dependente da Deputación de Pontevedra, ofrece as seguintes recomendacións para unha correcta selección e recollida das mostras de solo que se enviarán ao laboratorio:

Definición de parcelas uniformes onde mostrear

A análise de terras e interpretación de resultados ten que realizarse sobre parcelas con características semellantes. Neste sentido, se se producen diferenzas claras: - No aspecto dos cultivos: cor ou desenvolvemento diferentes, síntomas visibles de carencias. - No tipo de solo: cor, profundidade, facilidade de laboreo (solos pesados/lixeiros). - Nos labores agrícolas realizados en anos anteriores: encalado, abonado orgánico intenso, subsolado. - Na pendente do terreo: transición acusada de solo chairo a inclinado. Nestes casos, dividirase a área en parcelas coas mesmas características sobre as que se tomará a mostra correspondente.

Técnica de mostraxe

Unha vez definida a parcela con características uniformes, tómanse entre 8 e 15 mostras parciais de terra que se mesturarán moi ben nun colector limpo, para despois tomar a cantidade de mostra que se envía ao laboratorio: entre 500 e 1.000 gr. Como tomar as mostras parciais? En todos os casos as mostras deben estar afastadas de obras, camiños, etc... As normas que se dan son resultado de aplicar a lóxica: que a pequena parte de terra que se analiza parézase o máis posible á superficie ou terreo que se quere coñecer. A.- En praderías, cultivos anuais (millo, trigo, cebada...) e hortalizas: As submostras deben estar uniformemente distribuídas, por exemplo en zig-zag. B.- En froiteiros e viñedos: Na área de sombra da copa da árbore (nin moi próximo ao tronco nin moi afastado). Distínguense dúas profundidades, e por tanto dúas mostras diferentes, (a zona superior é, en xeral, máis escura). En froiteiros e viñedos Resulta práctico facer unha calicata para despois tomar con pa a mostra a dous niveis, sobre todo se a mostraxe é para unha nova plantación. Se xa se realizou unha mostraxe en profundidade en anos anteriores, pode ser suficiente a evolución da capa superficial e mostrear só os 30 cm superiores. En solos de invernadoiros           B.- En solos de invernadoiros: Distribución ao azar, e se se práctica fertirrigación, que as submostras procedan de puntos próximos aos goteiros e entre os mesmos. Se se trata dunha mostraxe previa á instalación do invernadoiro, este sería similar ao apartado A. Profundidade da mostraxe: Trátase de tomar terra en contacto co maior volume de raíces. Retirando sempre a cuberta vexetal, danse como valores orientativos os seguintes: - Praderías: 10-20 cm de profundidade - Solos de invernadoiro: 15-25 cm. - Cultivos anuais e hortalizas: 20-30 cm. - Froiteiras e viñedos: ata 50-60 cm (distinguindo os 25 cm superiores). Cantidade de mostraxe e etiquetaxe: Entre 500 e 1.000 gr que se meterán nunha bolsa de plástico pechada contida noutra. Entre ambas colocarase unha etiqueta co nome do remitente, nome da parcela, profundidade de mostraxe e data. No laboratorio cumprimentarase a correspondente ficha informativa. A mostra debe estar o máis seca posible para unha maior rapidez da análise.

Momento da mostraxe e frecuencia:

A toma de mostra debe ser realizada despois da recolección e antes do abonado. Se non fose posible, deixar transcorrer un mes desde o último labor. En xeral, é suficiente como mínimo unha avaliación da fertilidade cada 3-5 anos; se se practica encalado a frecuencia será de 2-3 anos. En cultivos intensivos pode ser aumentada a 1 vez/ano. Estudos particulares de salinidade, toxicidade, etc...., requiren un tratamento específico. É recomendable una certa previsión. A maior parte das correccións ao solo deben ser realizadas, como mínimo un mes antes da plantación, e mesmo o outono anterior. Sen embargo, se se envía xusto cando se vai a plantar, posiblemente o laboratorio estará sobrecargado. 

Onde realizar analíticas de solo en Galicia?

En centros públicos, pódese facer nos seguintes: -Estación Fitopatolóxica do Areeiro Tlf.: 986 84 14 91 - 986 85 36 34; Fax: 986 86 42 91. Subida á Robleda d/n. 36153 Pontevedra E-mail: efa@efa-dp.org Páxina Web: www.efa-dip-org Prezos e taxas -Laboratorio Agrario e Fitopatolóxico de Galicia. Estrada AC-542 pk 7,5 Mabegondo. Abegondo 15318 A Coruña. Telf.: 881 881 366 Fax: 881 881 373 Folla de solicitude de análise Tarifas -Centro de Desenvolvemento Agrogandeiro de Xinzo da Limia, dependente da Deputación de Ourense. Explanda do Pavillón de Deportes s/n 32630 - Xinzo da Limia . Tlf.: 988 317 946 Fax: 988 317 947 E-mail: centroagrogandeiro@inorde.com

A empresa Aviporto (Portomarín, Lugo) iniciou a actividade a inicios dos anos 90 como unha granxa de polos. Tiña daquela dúas naves de engorde e o esterco que producían os animais era moi valorado entre os agricultores da zona, onde tiña boa acollida. Cando a granxa foi aumentando naves de cría, a finais dos 90, atopouse con que o esterco, que antes representaba un ingreso adicional, acadaba tal volume que o convertía nun problema e nun custo de xestión, pois non tiña suficiente saída a nivel local. Que facer? A empresa convertiu o problema nunha oportunidade. Sabía que tiña un produto, o esterco, que interesaba a nivel agronómico, pero que non tiña saída máis alá do seu entorno, así que buscou o xeito de transformar ese esterco nun produto estable que se puidese comercializar en toda a península.

A empresa suministra cascarilla de arroz como cama para granxas e recolle o esterco para a elaboración do abono

“A finais dos anos 90 visitei unha planta de abono orgánico en Holanda, que é un país con moita gandería pero con pouca base territorial, co cal tiñan a nivel de país un problema como o que podíamos ter nós a nivel local” -lembra o xerente de Aviporto, Juan Serrano.- “Vin como transformaban o esterco nun abono hixienizado, sen patóxenos e que reducía as emisións de amoniaco á atmósfera. Do esterco facían un abono exportable ó mundo enteiro e constatei que ese proceso se podía adaptar á realidade de aquí”. Á volta de Holanda, Aviporto iniciou o proceso para crear unha planta de fabricación de abono orgánico a partir de gallinaza. A instalación comezou a funcionar no 1999 cun proceso baseado en deshidratar e granular o esterco que xeran os polos. Planta de elaboración do abono. Trazabilidade Nun inicio, a planta funcionaba só co esterco producido por Aviporto, que hoxe en día ten 10 naves de cría, cada unha delas con capacidade para 25.000 polos, pero axiña aumentou a demanda do abono, polo que outras granxas avícolas do entorno comezaron a enviar o seu esterco á fábrica. “Nós tamén nos adicamos a suministrar cama de cascarilla de arroz para granxas, así que a unha parte dos nosos clientes pasamos a suministrarlles a cama e a retirarlles posteriormente o esterco”-explica Juan Serrano. O control de todo o proceso é un punto que en Aviporto consideran importante. “Podemos garantir a trazabilidade do abono e que non utilizamos ningún tipo de material alleo”, subliña o xerente da empresa. “Só empregamos esterco de polo”, destaca. “Para os nosos clientes, é importante estar seguros da orixe do produto e da súa calidade, xa que no mercado un pode atopar todo tipo de cousas”, valora.

"Podemos garantir a trazabilidade do abono e que só empregamos esterco de polo" (Juan Serrano, xerente)

Proceso O proceso de elaboración do abono de Aviporto iníciase coa recepción do esterco en silos de maduración, nos que permanece arredor de 15 días. Dalí pasa á cadea de produción, que comeza nunha tolva de homoxeneización, á que segue un túnel de secado, onde se deshidrata o produto a menos dun 14% de humidade. Un muíño pica despois o material para concluír o seu homoxeneizado. A forma do produto final obtense no proceso de pelletización, co que se consegue un abono granulado que poderá ser repartido no campo por abonadoras convencionais. A planta de Aviporto produce na actualidade arredor de 2.500 toneladas de abono anuais, cun crecemento progresivo ó longo dos anos. O mercado do produto, autorizado para agricultura ecolóxica, exténdese por España e Portugal en todo tipo de cultivos, tanto hortícolas en invernadoiro e ó aire libre como en frutais, viñedo ou cultivos extensivos. Tamén é usado en xardinería e en procesos de restauración vexetal, como foi o da mina das Pontes, unha restauración que en Aviporto sinalan como un exemplo a nivel europeo. Big bags preparados para a súa distribución. Propiedades A Escola Politécnica Superior de Lugo (Universidade de Santiago) colaborou coa empresa en ensaios dos abonos en distintos cultivos, de cara a validar o seu potencial agronómico. “O abono orgánico ten valor para os produtores que saben da importancia de coidar a terra”, destaca Juan Serrano. “A composición do noso produto contribúe a mellorar as propiedades biolóxicas do chan, aumenta a súa materia orgánica, desbloquea minerais e ademais fertiliza os cultivos”, resume o xerente de Aviporto. “O abono orgánico non busca competir en custo de unidades fertilizantes de NPK. O seu interese está máis en lograr a sostibilidade da produción agraria”. A incorporación do abono pódese facer ben durante os traballos de preparación do terreo, o habitual nos cultivos de horta, ben cunha aplicación de coberteira ou de xeito localizado, como no viñedo.

A materia orgánica recollida selectivamente nos concellos da comarca do Barbanza transfórmase, a través dun proceso natural de fermentación e maduración, nun abono orgánico chamado compost que lle devolve á terra materiais que antes se extraeron dela.

Compost do Barbanza mellora as propiedades do solo e achega nutrientes ás plantas, favorecendo o crecemento dos cultivos.

Cales son as propiedades de Compost do Barbanza?

Para que podemos utilizar o Compost do Barbanza e en que medidas?

Como mercar Compost do Barbanza?

Chamando ao teléfono 981 191 240 ou ao 639 107 638

Tamén directamente na planta de Compost do Barbanza en Lugar da Poza, Servia s/n. 15212 Lousame (A Coruña).