A fase de transición é un período crítico no ciclo reprodutivo das vacas leiteiras que abrangue desde o final da lactación até a concepción da seguinte preñez. Durante esta etapa, os animais experimentan cambios hormonais e metabólicos significativos, que poden ter un impacto na reactivación folicular e na fertilidade.
Convén ter en conta que uno dos alicerces nesta fase de transición é a inxesta de materia seca. Os nutricionistas sempre pomos o foco na inxesta preparto, porque está intimamente relacionada coa inxesta posparto. É dicir, unha vaca que come pouco antes de parir comerá pouco no posparto, acentuando o balance enerxético negativo. Estes animais teñen máis probabilidades de ter cadros de cetose, maior mobilización de graxa, esforzo metabólico a nivel hepático e aumento do estrés oxidativo. Todo isto xera moita inflamación.
En De Heus apostamos fortemente polo manexo da transición co programa Prelacto, pondo o foco na inxesta e no control da hipocalcemia, para así poder afrontar unha nova lactación con garantías. Nesta fase, todas as vacas sofren un cadro inflamatorio subagudo e un balance enerxético fisiolóxico, que debemos saber manexar tamén no posparto.
Neste proceso inflamatorio do periparto, fundamental para que a vaca supere todos os cambios fisiolóxicos do parto, libéranse citoquinas proinflamatorias e proteínas de fase aguda, xerando á súa vez unha resistencia fronte á insulina, que á súa vez favorece a mobilización graxa. A alta demanda repentina de glicosa por parte da glándula mamaria fai que múltiples tecidos compensen a escaseza da dieta, facéndose resistentes á insulina, xerándose un escenario hormonal que permite o catabolismo tisular e a mobilización de aminoácidos e glicerol, procedente do músculo e o tecido graxo.
Unha vez que a vaca pare, sen ningún trastorno metabólico, os obxectivos son a recuperación máis rápida posible da inxesta de materia seca e facer fronte ao balance enerxético negativo e a este proceso inflamatorio. Nas gandarías de hoxe en día, con grupos posparto ou robots, pódese optar por racións de posparto ou puntear a vacas concretas como estratexia para conseguir animais máis sans, de maior produción e sen perder condición corporal. Debemos lembrar que aquelas vacas con mobilización graxa son vacas cun status inmunitario menor, predisponente a enfermidades como a cetose e o desprazamento de callar, con menor reactivación ovárica; en definitiva, vacas menos eficientes e con maior probabilidade de descarte.
“Definir unha ración posparto pode ser unha estratexia adecuada para conseguir ou mellorar rendementos nas nosas vacas”
Por tanto, se o manexo nolo permite, é dicir, o deseño do establo, o número de animais ou o dispensador automático, definir unha ración posparto pode ser unha estratexia axeitada para conseguir ou mellorar rendementos nas nosas vacas: ter picos de leite máis altos e sostidos, baixar os días abertos, mellorar a taxa de preñez, a taxa de reposición e subir a produción vitalicia da explotación.
Desde un punto de vista nutricional é importante avaliar que estratexias podemos utilizar nesta fase, sempre cubrindo os requirimentos de enerxía, proteína e minerais e pondo ao fígado como peza angular do posparto. O principal é recuperar a gluconeogénese e evitar unha excesiva oxidación de triglicéridos no fígado que aboque á cetose ou fígado graxo. Para iso, unha boa estratexia é utilizar precursores glucogénicos, que estimulen a produción de glicosa para satisfacer a alta demanda nos primeiros días posparto.
A dixestibilidade das forraxes e a calidade da ración son fundamentais para aumentar rapidamente a inxesta, xa que forraxes demasiado fibrosos dilúen a ración e limitan a inxesta.
Outro punto de vista é aumentar a proteína metabolizable e aminoácidos concretos que, á parte dos requirimentos nutricionais definidos, teñen efectos concretos no metabolismo lipídico hepático, como a colina e a metionina. A metionina tamén ten un papel fundamental na resposta inmune e o proceso inflamatorio posparto. Por outra banda, o fígado pode ter unha actividade ureoxénica diminuída, polo que a proteína degradable debe ser controlada.
Outra estratexia é controlar a adicción de graxas na ración posparto, xa que poden deprimir a inxesta nesta fase e aumentar a mobilización graxa.
SincroFresh, a gama de pensos específicos de De Heus para posparto
En De Heus optamos por un manexo concreto no período seco para asegurar o éxito posparto, pero sen esquecer que, despois do parto, existen estratexias e manexo na nutrición de precisión para lograr mellores rendementos e buscar situacións de máxima eficiencia. Dentro da gama de solucións nutricionais específicas, en De Heus deseñamos racións para posparto e contamos coa gama SincroFresh, pensos específicos para esta fase para utilizar como suplemento en carro ou robots.