Galego
A calidade final dun ensilado depende de varios factores, condicións de cultivo, ensilado ou enchido do silo e manexo da forraxe no momento de consumo. Do coidado e esmero na execución de todos os procesos, dependerá a calidade final, cuxo principal obxectivo é que as perdidas e deterioracións na forraxe sexan as mínimas posibles.
O período máis crítico en todo o proceso é o que transcorre desde finalizado o tapado ou selado do silo, até a súa apertura para ser administrado ao gando. Nese espazo de tempo, prodúcense todas as reaccións químicas ou fermentacións que determinarán a calidade final do noso ensilado e que dependerá da boa realización dos distintos procesos, entre os cales se atopa lograr un perfecto illamento entre a masa de forraxe e o medio exterior, evitando a entrada de auga e aire para lograr a máxima calidade nutricional e sanitaria da forraxe.
Deste xeito, logramos que se realice unha fermentación anaeróbica (sen presenza de osíxeno), onde proliferarán as bacterias lácticas, as cales realizarán a fermentación dos azucres e transformarán o almidón en ácido láctico, etanol e dióxido de carbono axudando a que a acidificación da masa de forraxe sitúese por baixo de ph 4, evitando así a putrefacción.
O outro gran inimigo é o exceso de auga, que ademais do arrastre de nutrientes por lixiviación, impide ou diminúe a posibilidade de lograr unha masa de forraxe cun ph <4, permitindo o desenvolvemento de bacterias do tipo Clostridium, produtoras de ácido butírico, amoníaco e aminas indesexables.
Por iso, é de vital importancia aplicar unha cuberta adecuada, que nos garanta tanto un correcto illamento da masa de forraxe ensilada, como da súa protección ante animais, vento, saraiba e outros factores agresivos. En ocasións, chama a atención a pouca importancia e investimento na cuberta que se aplica aos silos, fronte ao gran valor económico. Debemos concienciarnos da gran diferenza de valor económico entre o contido e o continente.
Cálculo perda económica por deterioración ou baixa calidade nutricional na parte superior dun silo de trincheira de dimensións 8m x 30m (240m2), independentemente do seu volume total de forraxe:
Se consideramos un silo destas dimensións en superficie e cunha altura media de 2m, cun custo de forraxe en silo de 60 euros/tm, temos unha valoración de 18.720 €, para o cal, unha boa cuberta protectora pode supor un custo aproximado de 230 €
Con estes cálculos, é evidente que non debemos tomar riscos innecesarios tratando de minimizar o gasto na protección do noso silo, a cambio de produtos de dubidosa calidade. Deberemos plantearnos o investimento na protección do noso silo como un seguro e non como un gasto.
Produtos para a conservación e protección do ensilado
Cando nos referimos á protección integral do noso/s silo, temos que diferenciar entre produtos para conservación e produtos de protección:
-Conservación. Lamina plástica para muros:
Lámina en polietileno que nos permite illar a forraxe das paredes de silo, dado que, co paso dos anos, estes pódense gretar, desgastar ou mesmo permitir a entrada de auga por escorrentía.
-Conservación. Lámina 40 micras:
Lámina en polietileno extremadamente fina cuxa principal función é a de adherirse á forraxe, provocando que o pouco osíxeno que nos puido quedar despois do pisado, se sitúe entre as dúas láminas plásticas e non en contacto coa forraxe.
-Conservación. Lámina barreira osíxeno:
Lámina en polietileno, normalmente de tres capas e dúas cores, onde o negro estará en contacto coa forraxe para dar opacidade total á forraxe e outra capa exterior nunha cor cálida para reflectir os raios solares e non provocar elevados incrementos de temperatura. Esta lámina, ha de ter un nivel de transmisión de osíxeno (OTR) comprendido entre 100 e 250 cc/m2/día (unidade de medida e proba realizada en laboratorio).
-Protección. Malla protectora:
Malla en polipropileno situada encima das dúas láminas anteriores cuxa función é a de protexer ante axentes externos que poidan danar as láminas de conservación, como animais, vento e saraiba.
A súa calidade virá determinada por:
-Gramaxe. Dará consistencia e resistencia. Mídese en grs/m2 e deberá superar o valor de 200 grs/m2
-Tecido. Os fíos que o conforman deberán estar soldados entre si e non debería ser inferior a 6 fíos por cm lineal en horizontal e vertical.
-Protección raios UV. Tratamento que nos garanta polo menos tres anos de duración, pola contra o seu custo resultaría demasiado alto
– Protección. Sacos rafia:
Sacos para encher preferiblemente con pedras pequenas e redondeadas para que, coa manipulación, non destrúa o tecido. A súa utilización permitiranos exercer presión na superficie do silo, así como evitar o desprazamento de todas as láminas contra vento e choiva.
