Galego
A Xunta vén de levantar a prohibición do cultivo de pataca en Muxía, que se mantiña ata o momento para evitar a expansión da couza guatemalteca que afecta a este tubérculo. Así se decidiu hoxe na Comisión de seguimento desta praga, que estivo presidida polo director xeral de Gandaría, Agricultura e Industrias Agroalimentarias, José Balseiros.
Neste senso, pasan a ser consideradas zonas tampón -espazos límite de contención en lugares que lindan con outras zonas infestadas e nas que se pode plantar pataca comunicando o cultivo- a totalidade do concello de Muxía, incluídas as parroquias da O (Nosa Señora), Leis (San Pedro), Muxía (Santa María), Moraime (San Xulián), Ozón (San Martín) e a parroquia de Lendo (San Xián) no concello da Laracha, tamén na provincia da Coruña.
Por outra banda, mantense a prohibición de plantar pataca nas parroquias de Chamín (Santaia) e Sorrizo (San Pedro) en Arteixo; A Pedra (Santa María) en Cariño; Caión (Santa María do Socorro) na Laracha e San Xurxo en Moeche. En Lugo a prohibición do cultivo deste tubérculo segue a manterse na totalidade do concello de Burela e na parroquia de Santa María de Trabada, no concello homónimo.
A praga de corentena da couza guatemalteca da pataca detectouse por primeira vez no ano 2015, polo que a Consellería do Medio Rural tivo que prohibir o seu cultivo en diversos concellos da Coruña e Lugo de cara a procurar a súa erradicación. “Na actualidade, os datos de seguimento da presenza deste organismo nocivo están mostrando un avance significativo na súa contención, o que sería a fase previa para valorar a súa posible erradicación”, sinalan dende Medio Rural. Deste xeito, a Comisión de seguimento propón un novo mapa de concellos afectados para que algunhas zonas deixen de ser consideradas como infestadas.
No 2019, momento de máxima expansión da couza guatemalteca, chegaron a estar infestados 35 concellos. Prevese que esta praga poida erradicarse en Galicia nos vindeiros dous anos. Segundo a normativa fitosanitaria, para que unha zona infestada deixe de selo cómpre que non se detecte ningún individuo desta especie durante dous anos seguidos no seu territorio.
