Actualmente existen no mercado varios tratamentos contra a Varroa Destrutor, sendo o Amitraz, na miña experiencia, o máis recomendado polo seu grao de efectividade e debido a que non se detectaron resistencias.
En apicultura ecolóxica, están autorizados, entre outros, o ácido fórmico, que chega a matar en fase larvaria, aínda que presenta o inconveniente de que é moi corrosivo. En canto ao Timol, necesita de temperaturas ambiente de entre 15 e 30 graos para que funcione. Recoméndase aplicalo mellor en colmeas con raíña nova e fortes. Repele a posta da Varroa nas zonas de aplicación. O po de Timol non é agradable para as abellas, polo que se recomenda aplicalo mesturado con vaselina.
O ácido oxálico é un dos tratamentos, na miña experiencia, con maior efectividade. Torra ás varroas (e tamén a abellas e cría se hai sobredose). Débese utilizar sen cría, diluído en xarope, mollando as abellas. Se se utiliza con cría hai que multiplicar as aplicacións. É corrosivo para a pel, ollos…. polo que hai que ter precaucións especiais de manexo. Débese ter a man unha botella de auga para diluír.
Como medir a efectividade dos tratamentos?
En calquera destes tratamentos, é necesario esperar de 20 a 30 días para medir a súa efectividade real. O ciclo de cría da Varroa rompe se hai entre 30 e 40 días de efectividade do tratamento.
Recomendacións:
-Controlar as condicións de aplicación, para cubrir 2 xeracións de varroa:
.De 3 a 4 días de difusión na colonia + con cría só de obreira: 2 x (12 1) = 26 días
.Con cría de abázcaro: 2 x (16 1) = 34 días
-Pódese prolongar a efectividade repetindo aplicacións (posible en pequenos colmeares próximos). Tamén utilizando soportes de liberación lenta: placas perforadas, evaporadores, substratos porosos…
Fondos sanitarios:
Algunhas varroas caen ao fondo da colmea por accidente, por manipulacións do apicultor, por despiollamento (grooming)…En fondo macizo engánchanse ás abellas e volven subir.
Para evitar isto hai no mercado fondos sanitarios de colmea transformados, con malla ou con barras paralelas. Colocándoos conséguese que as varroas que caen non poidan subir. O problema é que o efecto sobre a diminución de varroas é do 25 ao 30 %, que non é significativo, pero axuda á loita contra este parasito.
Por último, incidir na necesidade dunha correcta utilización dos acaricidas, para evitar que os resíduos pasen á cera e ao pole. Comprobouse que as colmeas con maior nivel de residuos de acaricidas presentan menor actividade e a calidade do seme dos seus zánganos é inferior.