Galego
Produtos como os queixos ou a carne poderían ver prexudicada a súa imaxe
A Unión Europea avanza cara a un sistema único de etiquetaxe no que será obrigatorio incluír na parte frontal do envase dos distintos produtos agroalimentarios un código de cores indicativo do seu nivel saudable, ademais de conter na parte posterior, coma na actualidade, información máis detallada sobre as características nutricionais dos alimentos.
A Comisión Europea acaba de facer público un informe no marco da Estratexia Da granxa á mesa no que estuda novas maneiras de informar mellor aos consumidores sobre o valor nutritivo e saudable dos alimentos e no que recomenda a incorporación á lexislación comunitaria dun código visual semellante ao utilizado xa en máis de 40 países de todo o mundo.
A etiquetaxe nutricional na parte frontal dos envases ten como obxectivo axudar aos consumidores a tomar decisións de compra de alimentos ao facilitar información nutricional na primeira ollada, e cada vez concíbese en maior medida como ferramenta para apoiar estratexias de prevención de enfermidades non transmisibles relacionadas coa alimentación, como a obesidade, a hipertensión ou a diabetes.
Con todo, esta diferenciación, que pretende identificar claramente alimentos pouco saudables como bebidas azucaradas ou produtos transformados con altos contidos en sal ou graxas saturadas e incentivar desta forma a súa reformulación por parte dos fabricantes, poderían acabar sinalando tamén a outros produtos agroalimentarios tradicionais, como os queixos, os embutidos ou mesmo á carne, prexudicando desta forma a súa imaxe e a súa demanda. “Debe sinalarse que algúns produtos alimenticios agrícolas non poden reformularse facilmente debido á súa composición ou ao seu carácter tradicional”, advirte a Comisión.
“Debe sinalarse que algúns produtos alimenticios agrícolas non poden reformularse facilmente debido á súa composición ou ao seu carácter tradicional”, advirte a Comisión
O Executivo comunitario pretende mellorar a información e trazabilidade dos alimentos e a comisaria de Saúde e Seguridade Alimentaria, Stella Kyriakides, defendeu o día 20 de maio durante a presentación en Bruxelas do paquete de medidas incluídas na Estratexia Da granxa ao garfo que se trata de “unha estratexia preventiva para a saúde da poboación” que contempla a información aos consumidores e as recomendacións sobre os niveis nutricionais durante a fase de comercialización como unha parte fundamental xunto á redución de pesticidas, antibióticos e abonos químicos na fase de produción.
“Dado o potencial dos sistemas de etiquetaxe na parte frontal dos envases para axudar aos consumidores para tomar decisións sobre alimentos tendo en conta a súa saúde, parece apropiado introducir unha etiquetaxe nutricional da parte frontal dos envases harmonizado e obrigatorio a nivel da UE”, indica o Executivo comunitario, que con todo non dá datas concretas para á adopción deste modelo e limítase a anunciar que “ao seu debido tempo, a Comisión elaborará unha proposta lexislativa en consonancia cos obxectivos da Estratexia Da granxa ao garfo e cos principios de mellora da lexislación”, un cambio normativo que podería formularse en 2022 segundo o calendario do Plan de Acción da propia Estratexia, onde das 27 medidas previstas máis da metade, un total de 14, teñen que ver coa etiquetaxe, trazabilidade e fomento do consumo de produtos máis saudables.
Na normativa actual a etiquetaxe frontal ten carácter voluntario
Desde decembro de 2016, o Regulamento sobre a información alimentaria facilitada ao consumidor (Regulamento UE 1169/2011) esixe que a gran maioría dos alimentos envasados inclúan información nutricional, normalmente na parte traseira do envase, con miras a que os consumidores poidan adoptar decisións saudables e conscientes á hora de comprar.
Esta información pode complementarse cunha repetición voluntaria dos seus elementos máis importantes no campo visual principal, é dicir, a parte frontal do envase, co fin de axudar aos consumidores a consultar rapidamente a información nutricional esencial ao comprar un alimento.
A información nutricional visible na parte frontal do envase pretende que os consumidores adopten decisións alimentarias máis saudables e que as industrias reformulen os seus produtos para convertelos en máis sans
A proposta inicial de Regulamento sobre a información alimentaria facilitada ao consumidor presentada pola Comisión en xaneiro de 2008 establecía a obriga de facilitar información detallada sobre o valor enerxético e as cantidades de graxas, ácidos graxos saturados, hidratos de carbono, azucres e sal na parte frontal dos envases dos alimentos transformados pero finalmente na redacción definitiva do ano 2011 optouse por eliminar o carácter obrigatorio, aínda que se permitía crear sistemas nacionais voluntarios para informar sobre estes elementos a través doutros formatos de presentación (por exemplo, formas gráficas) aprazando unha posible harmonización nun futuro.
Sen embargo, o aumento das taxas de sobrepeso e obesidade na maioría dos Estados membros da UE (calcúlase que en 2014 o 51,6 % da poboación da UE de 18 anos ou máis sufría sobrepeso) e os seus riscos sanitarios e de saúde pública asociados (estímase que na Unión Europea máis de 950 000 mortes e máis de 16 millóns de anos de vida perdidos poden atribuírse a riscos relacionados cunha alimentación pouco saudable) fixeron que o interese das autoridades públicas comunitarias pola etiquetaxe nutricional na parte frontal dos envases aumentase desde a adopción do Regulamento hai case unha década.
Simplificar a información e facilitar a comprensión
A introdución de formas gráficas comprensibles na parte dianteira do produto, opcional nestes momentos, ten como finalidade simplificar a información ao consumidor en relación á achega enerxética ou de nutrintes do alimento en cuestión e “non deberá inducir a erro ao consumidor, non será ambigua nin confusa e basearase nos datos científicos pertinentes”, establece a normativa.
Calquera forma adicional de expresión ou presentación adoptada nun determinado Estado ou territorio debe ser comunicada e remitida á Comisión Europea, que advirte de que “algúns dos sistemas de etiquetaxe na parte frontal dos envases deseñados polos Estados membros ou por operadores de empresas alimentarias non corresponden ao disposto no artigo 35 do Regulamento sobre a información alimentaria facilitada ao consumidor”.
No seu ditame do 4 de xullo de 2018, o Comité Europeo das Rexións pide á Comisión Europea que, “tras o exame dos actuais sistemas de etiquetaxe de alimentos, propoña un sistema único de etiquetaxe cromática obrigatoria a nivel europeo, no que a cor se definiría en función da concentración sobre unha base de 100 g, indicado na parte dianteira dos envases dos produtos alimenticios en toda a UE, que proporcione ao consumidor información clara sobre o contido de azucre, sal e graxas, co fin de fomentar hábitos alimentarios máis saudables”.
Necesidade de unificación e harmonización
“A confusión dos consumidores no relativo aos sistemas de etiquetaxe constitúe un obstáculo considerable para a súa adopción e a súa utilización efectiva. A coexistencia de diferentes formatos de etiquetaxe na parte frontal dos envases nos establecementos de compra podería xerar unha maior confusión para os consumidores e tamén debido a que os sistemas voluntarios non esixen que se utilicen etiquetas na parte frontal de todos os envases, o que podería facer que os consumidores perciban os produtos con etiquetas na parte frontal como menos saudables que os produtos sen etiquetas”, xustifica a Comisión Europea.
Non existen directrices específicas sobre mellores prácticas en materia de etiquetas nutricionais para a parte frontal dos envases a nivel internacional, aínda que en maio de 2019 a Organización Mundial da Saúde publicou o proxecto de principios reitores e manual marco para a etiquetaxe na parte frontal dos envases con miras a promover unha alimentación saudable, polo que se crearon diversos logotipos.
Posto que a proliferación de etiquetas diferentes podería xerar problemas para o comercio internacional, o Comité do Codex sobre Etiquetaxe dos Alimentos acordou en outubro de 2017 empezar a traballar na elaboración de directrices para harmonizar os devanditos sistemas, algo no que se está traballando nestes momentos. “O emprego de diferentes sistemas de etiquetaxe na parte frontal dentro do mercado interior podería xerar custos para as empresas, así como confusión e falta de confianza por parte dos consumidores”, advirte tamén a Comisión Europea.
Unha década de retraso
De conformidade co Regulamento sobre declaracións nutricionais e de propiedades saudables nos alimentos (Regulamento CE 1924/2006), a Comisión debía fixar perfís nutricionais para 2009, pero aínda non se estableceron polo elevado nivel de controversia que xera este tema, o que quedou de manifesto nas opinións diverxentes e polarizadas que se expresaron en 2009 cando a Comisión tratou de fixalos.
“Está a levarse a cabo unha avaliación do Regulamento sobre declaracións centrada, entre outras cuestións, na creación de perfís nutricionais, e máis concretamente na cuestión de se segue sendo adecuado establecer perfís nutricionais para evitar declaracións atractivas en alimentos demasiado salgados, graxos ou azucrados, ou se deberían buscarse alternativas para lograr estes obxectivos”, indica agora a Comisión no seu informe sobre etiquetaxe de produtos dentro da Estratexia Da granxa ao garfo.
Desde a adopción do Regulamento sobre a información alimentaria facilitada ao consumidor (Regulamento UE 1169/2011), o Parlamento Europeo non adoptou ningunha resolución específica sobre a etiquetaxe na parte frontal dos envases, aínda que en 2014, representantes gobernamentais da UE acordaron o Plan de Acción da UE contra a Obesidade Infantil 2014-2020, un plan voluntario que se refire á creación de sistemas de etiquetaxe alimentaria de fácil comprensión para os consumidores e o Consello Europeo pediu en 2017 aos distintos Estados membros e á Comisión que fomentasen a etiquetaxe voluntaria de alimentos para contribuír deste xeito a deter o aumento do sobrepeso e a obesidade infantil.
Sen embargo, a adopción deste modelo parece entrar nunha nova fase na actualidade. No Pacto Verde Europeo, adoptado pola Comisión Europea o 11 de decembro de 2019, anúnciase que no marco da Estratexia Da granxa ao garfo proporanse accións para axudar aos consumidores a elixir dietas saudables e sostibles.
Unha decisión controvertida
Dietistas, expertos de distintos países e asociacións de consumidores están a favor da adopción no conxunto da UE dun sistema de etiqueta frontal mediante código de cores, mostrando a súa preferencia polo modelo Nutri- Score. O 8 de maio de 2019 rexistrouse a Iniciativa Cidadá Europea PRO-NUTRISCORE, que pide á Comisión “que impoña a etiquetaxe simplificada Nutri-Score nos produtos alimenticios”.
Nos últimos anos empresas fabricantes de bebidas flexibilizaron a súa negativa a este sistema de etiquetaxe, pero existen sectores concretos que seguen opoñéndose á súa adopción, como empresas que traballan con produtos cárnicos transformados, dificilmente reformulables para obter unha etiqueta positiva.
Os representantes europeos dos agricultores e gandeiros e as cooperativas consideran que facilitar información nutricional permite aos consumidores levar unha alimentación máis saudable e equilibrada. Con todo, opóñense aos sistemas que utilizan códigos de cores centradas exclusivamente nos nutrintes negativos, debido a que consideran que deste xeito se deixa de lado a achega nutricional xeneral de produtos agrícolas ricos en nutrintes esenciais.
Cambios de hábitos nos consumidores e nos fabricantes
A maioría dos consumidores considera que a etiquetaxe na parte frontal das embalaxes é útil (por exemplo, o 71% dos participantes nunha enquisa levada a cabo nos Países Baixos ou o 78% nunha levada a cabo en Alemaña). O número de consumidores que afirman mirar as etiquetas que figuran na parte frontal é moi elevado (por exemplo, o 60% nun estudo realizado con consumidores belgas), fronte ao escaso número que se fixa nas táboas nutricionais traseiras.
“Aumentar o tamaño das etiquetas axuda a chamar a atención con maior rapidez. A atención tamén é maior cando o envase do alimento contén menos información á marxe da etiqueta e cando o tipo de etiqueta e a súa localización no envase permanecen sempre iguais, de igual forma que as cores, que se identificaron claramente como unha característica importante, chaman máis a atención cando se logra un contraste entre a etiqueta e o envase”, asegura a Comisión Europea.
Símbolos directos na parte frontal do produto permiten tomar unha decisión rápida de compra
“A maioría dos estudos suxiren que os sistemas valorativos que utilizan códigos de cores, e especialmente códigos de cores combinados cun indicador graduado, axudan aos consumidores de diferentes idades, niveis socioeconómicos e contextos culturais a recoñecer os produtos máis saudables”, argumenta o Executivo comunitario no seu informe.
Os estudos sobre a intención de compra indican que as etiquetas na parte frontal dos envases poden mellorar a calidade nutricional das decisións alimentarias e as cestas da compra, aínda que existen outros factores que inflúen nos patróns de compra, por exemplo o prezo.
Produtos como queixos ou embutidos poderían saír mal parados da nova regulamentación ao pasar a lucir distintivos que desincentiven a súa compra
As etiquetas Nutri-Score e as de formato do tipo semáforo son as que xeran melloras máis frecuentes e de maior alcance para as decisións alimentarias dos consumidores en aras dunhas opcións máis saudables nos diferentes países, segundo diversos estudos.
Pero as etiquetas frontais poden ter tamén efectos non desexados para a alimentación. Por exemplo, percibir un alimento como saudable podería aumentar a súa inxesta ao reducirse a sensación de culpabilidade. E tamén efectos sobre os produtores de determinados alimentos, xa que produtos como queixos, embutidos ou produtos cárnicos poderían pasar a mostrar etiquetas que desincentiven a súa compra.
As etiquetas nutricionais frontais convertéronse nun elemento máis de márqueting nos produtos
A introdución de etiquetas na parte frontal dos alimentos pode servir tamén como incentivo para que as empresas e fabricantes de alimentos reformulen os produtos existentes ou cren outros novos con miras a obter unha clasificación máis favorable na etiqueta, usando en ocasións doses de graxas, azucres ou sal máis baixas ou buscando determinados ingredientes sustitutivos, aínda que Bruxelas advirte de que “poida que as pemes teñan máis dificultades que as grandes empresas á hora de reformular os seus produtos debido a unha menor dispoñibilidade de recursos financeiros, tecnolóxicos ou humanos”.
Existen probas de que as etiquetas na parte frontal dos envases realmente inflúen na composición dos produtos. Por exemplo, a adopción deste tipo de logotipos nos Países Baixos, Canadá e Nova Zelandia conlevaron melloras no perfil nutricional dos produtos alimenticios comercializados nestes países.
Redución do desperdicio e a desigualdade alimentaria
No ano 2017 máis de 950.000 mortes (un de cada 5 falecementos producidos na UE) debéronse a enfermidades consecuencia de dietas non saudables, alerta Bruxelas. “Está claro que a transición non sucederá sen un cambio na dieta das persoas. Con todo, na UE, 33 millóns de persoas non poden permitirse unha comida de calidade cada dous días e a asistencia alimentaria é esencial para unha parte da poboación en moitos Estados membros. O desafío da inseguridade alimentaria e a asequibilidade corre o risco de medrar durante unha recesión económica, polo que é esencial tomar medidas para cambiar os patróns de consumo e frear o desperdicio de alimentos. Aínda que ao redor do 20% dos alimentos producidos desperdícianse, a obesidade tamén está a aumentar. Máis da metade da poboación adulta ten sobrepeso, o que contribúe a unha alta prevalencia de enfermidades relacionadas coa dieta (incluídos varios tipos de cancro) e os custos relacionados coa atención médica”, detalla a Comisión Europea.
Un de cada cinco quilos de alimentos producidos e procesados na UE acaba no lixo
Guiada pola determinación de cumprir a meta dos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible das Nacións Unidas de reducir á metade de aquí a 2030 o desperdicio de alimentos per cápita no comercio minorista e nos consumidores, a Comisión propoñerá en 2023 obxectivos xuridicamente vinculantes para reducir o desperdicio de alimentos en toda a UE.
A Comisión propoñerá obxectivos xuridicamente vinculantes para reducir á metade o desperdicio de alimentos per cápita a nivel minorista e de consumo para 2030 en toda a UE
Tamén se fomentará a demanda sostible mediante o desenvolvemento dunha etiquetaxe de alimentos sostibles da UE e tendo en conta a etiquetaxe do benestar animal para vincular os esforzos de sustentabilidade nas explotacións agrícolas coa demanda dos consumidores.
Revisión da lexislación sobre materiais en contacto con alimentos
O envasado de alimentos desempeña un papel chave na sustentabilidade dos sistemas alimentarios. “A Comisión revisará a lexislación sobre materiais en contacto con alimentos para mellorar a seguridade alimentaria e a saúde pública (en particular para reducir o uso de produtos químicos perigosos) e apoiará o uso de solucións de envasado innovadoras e sostibles (reutilizables e reciclables) utilizando materiais respectuosos co medio ambiente”, anuncia.
En 2017 os residuos de envases alcanzaron en Europa un máximo de 173 quilogramos por habitante, polo que os produtos dun só uso eliminaranse progresivamente e propoñeranse novos obxectivos para reducir os residuos de envases. Prevese que o consumo de plástico se duplique nos próximos 20 anos, representando en 2050 o 20% do consumo de petróleo e o 15% das emisións de gases de efecto invernadoiro.
Segundo unha enquisa recente do Eurobarómetro, a cantidade crecente de residuos xerados é unha das tres principais preocupacións ambientais dos cidadáns da UE
O Plan de Acción da UE para unha Economía Circular presenta novas iniciativas ao longo de todo o ciclo de vida dos produtos, dado que na actualidade a industria europea só utiliza un 12% de materiais reciclados. Estas normas, recentemente adoptadas, reducirán a utilización de plásticos dun só uso, que representan o 70% dos residuos atopados nas praias europeas.
Da pechadura sueca, o semáforo inglés, a batería italiana e o nutri-score francés ás estrellas australianas e a advertencia en negro chilena
Na década de 1980, algúns Gobernos empezaron a deseñar etiquetas nutricionais para a parte frontal dos envases no marco de estratexias destinadas a evitar a obesidade e outras enfermidades non transmisibles relacionadas coa alimentación. Pero é a principios do século XXI, coincidindo co aumento xeneralizado da obesidade e coa maior presenza de alimentos transformados nos mercados, cando o número de iniciativas de etiquetaxe na parte frontal dos envases ten aumentado de maneira significativa.
Paralelamente aos sistemas adoptados polos Gobernos, a Asociación da Industria Europea de Produtos Alimenticios e Bebidas elaborou o sistema das cantidades diarias orientativas, posteriormente denominado etiqueta de inxestas de referencia, que se introduciu en 2006. Esta etiqueta facilita información numérica sobre a cantidade de enerxía e nutrintes contida nunha porción do alimento correspondente e a porcentaxe da inxesta diaria de referencia que representa.
O sector da alimentación e as bebidas desenvolveu a nivel internacional distintas variantes do sistema de inxestas de referencia para nutrintes específicos que están a ser amplamente utilizadas por empresas de todo o mundo
Este sistema utilízase en toda a UE pero algúns minoristas (por exemplo, en Portugal e en España) crearon a súa propia etiqueta nutricional para a parte frontal dos envases utilizando un formato do tipo semáforo, que engade cores á etiqueta de inxestas de referencia.
Na actualidade, máis de 40 países de todo o mundo teñen vixente algún sistema de etiquetaxe nutricional na parte frontal dos envases. Aínda que a maioría dos países introduciron estas etiquetas frontais con carácter voluntario, algúns xa as fixaron como obrigatorias.
No informe elaborado pola Comisión Europea descríbense os principais sistemas de etiquetaxe nutricional na parte frontal dos envases que se están utilizando ou desenvolvendo actualmente na UE, así como algúns dos sistemas empregados a nivel internacional.
O logotipo nórdico da fechadura
O logotipo da fechadura, creado pola Axencia Nacional de Alimentos de Suecia e introducido neste país en 1989, foi o primeiro logotipo para a parte frontal dos envases implantado na UE. A fechadura é unha etiqueta voluntaria e gratuíta cunha forma verde simbólica que identifica a elección máis saudable dentro de 33 grupos de alimentos concretos (por exemplo, pan, queixo ou precociñados) en función de criterios nutricionais como o nivel de graxa, azucres, sal, cereais integrais ou fibra.
A fechadura verde na parte dianteira dos envases creouse en Suecia en 1989 e hoxe está implantado ademais en Dinamarca, Lituania, Noruega e Islandia
Este logotipo non pode utilizarse en produtos cun valor nutricional baixo, como os aperitivos salgados ou os refrescos. Dinamarca e Lituania introduciron a etiqueta da fechadura en 2009 e 2013, respectivamente. Esta etiqueta tamén foi adoptada por países non pertencentes á UE, como Noruega e Islandia.
O sistema francés Nutri-Score
En outubro de 2017, Francia adoptou o sistema Nutri-Score tras unha serie de estudos experimentais a gran escala. Nutri-Score, baseado no modelo de creación de perfís nutricionais da Axencia de Normas Alimentarias do Reino Unido, indica a calidade nutricional xeral dun alimento concreto.
Esta etiqueta utiliza unha escala de cinco cores, desde verde escuro para os alimentos da máxima calidade nutricional ata laranxa escuro para os alimentos de menor calidade nutricional, asociados con letras desde o A ao E. O algoritmo utilizado para calcular a puntuación nutricional ten en conta tanto os elementos negativos (azucres, ácidos graxos saturados, sal e calorías) como os positivos (proteínas, fibra, froita, verduras, legumes e froitos secos).
O Goberno español anunciou en novembro de 2018 a súa intención de adoptar o sistema ideado en Francia
Bélxica tamén adoptou o Nutri-Score en marzo de 2019 e o pasado mes de marzo Alemaña notificou á Comisión un proxecto regulamentario nacional sobre o uso de Nutri-Score. España anunciou en novembro de 2018 tamén a súa intención de adoptalo, do mesmo xeito que os Países Baixos (novembro de 2019) e Luxemburgo (febreiro de 2020).
O semáforo inglés e a batería italiana
En 2013, o Reino Unido introduciu oficialmente un sistema voluntario de etiquetaxe para a parte frontal dos envases, coñecido como sistema “semáforo”, despois de anos de investigación e consultas coas partes interesadas. O sistema combina códigos de cores con inxestas de referencia porcentuais e compleméntase cunha guía adoptada polas autoridades do Reino Unido que facilita información sobre o contido de graxas, ácidos graxos saturados, azucres e sal, así como o valor enerxético do alimento por ración ou porción. Utilízanse cores para clasificar o contido deses nutrintes como “baixo” (verde), “medio” (ámbar) e “alto” (vermello).
O sistema de semáforo do Reino Unido ten carácter voluntario en Corea do Sur e obrigatorio en Ecuador
Á parte do Reino Unido, soamente algúns países introduciron formatos do tipo semáforo para nutrintes concretos, ben con carácter voluntario (por exemplo, Corea do Sur) ou obrigatorio (por exemplo, Ecuador). A India tamén está a considerar establecer unha etiqueta obrigatoria.
En xaneiro de 2020, Italia notificou á Comisión un proxecto de decreto no que se recomendaba o uso do sistema voluntario “NutrInform Battery” na parte frontal dos envases. O sistema, baseado na etiqueta de inxestas de referencia, inclúe o símbolo dunha pila na que se indica a cantidade de enerxía e nutrientes contida nunha porción, expresada como porcentaxe da inxesta diaria. Este sistema aínda non está presente no mercado da UE.
Estrelas positivas en Australia e etiqueta negativa en negro de Chile
En Australia e Nova Zelandia aplícase o sistema graduado “Health Star Rating” (cualificación das características saudables mediante estrelas), un sistema voluntario de etiquetaxe na parte frontal dos envases que asigna aos produtos entre media e cinco estrelas dependendo do saudables que sexan en función dunha serie de nutrintes e outros compoñentes tanto negativos como positivos.
O método de advertencia en negro de gran formato de Chile, introducido en 2016, é un sistema obrigatorio baseado en nutrintes que indica que produtos teñen un elevado contido de enerxía, azucres, ácidos graxos saturados ou sodio. Quizais sexa un dos sistemas máis impactantes e está a reportar resultados moi positivos segundo as autoridades chilenas. Outros países suramericanos como Brasil, Perú e Uruguai, así como Canadá e Israel deseñaron ou están a deseñar sistemas de alerta similares.
Logotipos de elección saudable
Outros Estados optan por mensaxes en positivo. Algúns países asiáticos (por exemplo, Malaisia, Singapur e Tailandia) utilizan logotipos positivos de elección saudable con diferentes formatos e criterios (algúns baséanse nos criterios de Choices International).
O logotipo “Healthy Choice” (“Elección Saudable”) consiste nun tick propiedade da Choices International Foundation que identifica as opcións máis saudables dentro dun grupo de alimentos, pero utilízase en todos os produtos, incluídos os aperitivos e os refrescos. As empresas que abonan a cota de afiliación á organización Choices poden utilizar o logotipo nos produtos que cumpran os requisitos. Este sistema está a utilizarse dentro da UE en Chequia e en Polonia. O Goberno dos Países Baixos adoptou o logotipo en 2013, pero retirouno en 2017.
Países africanos como Nixeria e Zimbabue tamén introduciron logotipos de elección saudable
Finlandia adoptou o símbolo do corazón coa expresión “Mellor elección” no ano 2000, definindo criterios para a utilización deste símbolo (contido de graxa, sal, azucre ou fibra) para nove grupos de alimentos esenciais. O dereito para utilizar a etiqueta concédeno expertos nomeados pola Asociación Finlandesa do Corazón e a Asociación Finlandesa da Diabetes e require o pago dunha taxa.
En Eslovenia, a Asociación para a Saúde Cardiovascular introduciu en 1992 o logotipo “Alimento protector” (tamén chamado “pequeno corazón”), promovido polo Goberno e que se utiliza en alimentos envasados que cumpren determinados criterios nutricionais.
Como parte do programa nacional de 2015 “Vivir san”, o Instituto de Saúde Pública de Croacia está habilitado para conceder o dereito para utilizar este logotipo a aqueles alimentos que se axusten a determinados criterios nutricionais.
Que son os perfís nutricionais?
A creación de perfís nutricionais é a categorización de alimentos en función da súa composición nutricional utilizando criterios previamente establecidos. Ten diversas aplicacións en distintas partes do mundo, por exemplo, regular a comercialización de alimentos para nenos.
Os perfís nutricionais tamén se utilizan comunmente nos sistemas de etiquetaxe nutricional na parte frontal dos envases. A maioría dos sistemas de etiquetaxe na parte frontal dos envases baséanse en criterios de creación de perfís nutricionais que poden ser simples limiares nutricionais (por exemplo, para definir cando se asignará nun sistema a cor verde, a ámbar ou a vermella), ou algoritmos máis complexos a través dos que se calcula unha puntuación global, aínda que os criterios de creación de perfís nutricionais non figuran nas etiquetas como tales. Os criterios dos perfís nutricionais poden aplicarse a todos os grupos de alimentos ou ser específicos de grupos de produtos concretos.
Na UE, o concepto dos perfís nutricionais tamén se utiliza no contexto das declaracións nutricionais e de propiedades saudables dos alimentos, no que por perfil nutricional enténdese un limiar máximo de nutrintes como a graxa, o sal ou os azucres por encima do cal se limitan ou prohiben as declaracións nutricionais e de propiedades saudables, evitando de tal modo unha mensaxe sanitaria positiva para os alimentos cun contido elevado destes nutrintes.
