“A agricultura é o único sector da actividade humana capaz de secuestrar carbono”

“O secuestro de carbono é un dos grandes aliados da agricultura para que esta ocupe o lugar que se merece na nosa sociedades e se valorese a súa contribución”, reafirma Luis López Bellido, catedrático emérito de Agronomía na Universidade de Córdoba e un dos maiores expertos a nivel estatal sobre a mitigación do cambio climático, durante a celebración dun foro no que se abordou o papel da agricultura como sumidoiro de carbono.

Ademais, o experto deixa claro que aínda que se ten dito que a agricultura é unha actividade que emite un gran impacto ambiental debido ás emisións de carbono que provoca, a agricultura emite un 12% das emisións globais. Á vez que a agricultura, fronte a outras actividades, ten directamente a capacidade de absorber ou remover carbono da atmosfera.

Á hora de falar do potencial da agricultura no secuestro e mitigación do carbono, López Bellido, insiste na importancia de cuantificar dunha forma rigorosa esta redución, para así ter en conta como se merece a agricultura nas oportunidades que abre tamén o secuestro de carbono, de maneira que a súa pegada pase a ser positiva. “A agricultura é o único sector da actividade humana que é capaz de secuestrar carbono”, reivindica o experto.

A agricultura é o único sector da actividade humana capaz de secuestrar carbono. Estímase que permite o secuestro de 0,8 toneladas de carbono por hectárea ao ano

Así, a nivel mundial estímase que a agricultura permite o secuestro de 0,8 toneladas de carbono por hectárea ao ano. “Tendo en conta as miles de hectáreas que se dedican á agricultura no planeta, ponse de manifesto o gran potencial da agricultura fronte ao cambio climático”, valora o experto.

O carbono no solo, a clave

O potencial que teñen os solos no secuestro de carbono resulta clave. O chan retén dúas veces máis carbono que a atmosfera ou a vexetación, de aí a súa importancia. “O secuestro de carbono por parte da agricultura é un dos máis importantes debido ao carbono que está no solo fronte a outras actividades que a pesar de secuestrar carbono dunha maneira máis ambigua, estano xa reivindicando”, explica López Bellido.

“O arado de vertedeira é unha ferramenta que debería estar xa nos museos e deixar de utilizarse polo impacto que ten esta práctica para manter o carbono nos chans”

Ademais, Bellido insiste en que nos últimos anos esa presenza de carbono orgánico nos chans pasouse moi por alto, realizándose prácticas que van en contra do secuestro de carbono, como a queima de restrollos ou o arado da terra. “O arado de vertedeira é unha ferramenta que debería estar xa nos museos e deixar de utilizarse polo impacto que ten esta práctica para manter o carbono nos chans”, explica López Bellido.

Prácticas agrícolas para o secuestro e redución do carbono

Hai distintas estratexias que contribúen á conversión dos chans agrícolas nun importante sumidoiro de carbono atmosférico, conseguindo tanto unha redución de emisións como o seu secuestro.

Así, para lograr reducir as emisións algunhas das prácticas máis efectivas son:

– Eliminar a laboreo e adoptar unha agricultura de conservación. “Búscase unha mínima perturbación do chan”, indica López Bellido.

-Débese realizar un manexo integrado dos nutrientes. O experto avoga por ter moi en conta a presenza de carbono na fertilización dos chans. “Ao falar de nutrientes non se debería de falar só de NPK (Nitróxeno, Fósforo e Potasio) senón que se debería de utilizarse CNPK xa que o Carbono interactúa cos demais”, detalla.

-Incorporar prácticas de agricultura de precisión.

Mentres, para lograr un secuestro de emisións débese recorrer a prácticas como:

-Utilizar mulch de residuos e outros biosólidos.

-Adoptar rotacións complexas con cultivos de cobertera e agrosilvicultura. Trátase de planificar unha rotación con cultivos que teñan distintas fisioloxías e desenvolvemento aéreo e radicular que poidan favorecer esa conservación de carbono.

“Búscase fuxir do monocultivo, aínda que moitas veces estas prácticas poden resultar difíciles de incorporar por parte dos agricultores, xa que se non se logra unha rendibilidade económica tenden a optar polo monocultivo”, apunta.

-Conservar o chan, a auga, os nutrientes e a enerxía.

Ademais destas prácticas, López Bellido lembra o papel destacado que xogan os cultivos perennes no secuestro de carbono, así como o manexo integrado do Nitróxeno, as pragas e enfermidades ou a auga. “Todo o manexo que se fai no cultivo é fundamental para o secuestro e a mitigación do carbono”, explica o experto.

Deste xeito, desde o manexo de residuos, o laboreo de precisión, o cultivo de cobertura, a eficiencia das micorrizas, a formulación de liberación lenta, o manexo de chans específicos son prácticas a ter en conta para o secuestro de carbono.

O cálculo da pegada de carbono

A pegada de carbono está a converterse xa nunha información de utilidade e valorada tamén polos consumidores. “En Países como Reino Unido está a incorporarse un selo coa pegada de carbono nos seus alimentos”, apunta López Bellido. Así, o consumidor coñece o impacto que xera producir ese produto ou os esforzos que fixeron para reducila.

Á hora de realizar o cálculo da pegada de carbono na agricultura, López Bellido incide en que este cálculo debe realizarse de forma rigorosa. Así, o fluxo neto do carbono é o resultado do Carbono acumulado na biomasa aérea e radicular sumando tamén o secuestro de carbono do chan. Pero ademais, é preciso restar as emisións de carbono das operacións de cultivo para obter un cálculo preciso e fiel.